Biblioteka / Artykuły
15 lat Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego w Nasze firmie.
31.12.2006
W dniu 31 grudnia 2006 roku minęło 15 lat jak Sąd Wojewódzki w Łodzi zarejestrował Związek Zawodowy Pracowników Ruchu Ciągłego Zespołu Elektrociepłowni w Łodzi S.A.
Związek powstał na gruncie powszechnego niezadowolenia pracowników zatrudnionych na zmiany w związku z utrzymującymi się tendencjami do traktowania ich przez kierownictwo jako pracowników drugiej kategorii. Płace zasadnicze na porównywalnych stanowiskach pracy były w większości zaniżone na niekorzyść pracowników zmianowych. Otrzymywali oni również niższe premie uznaniowe i nagrodowe. Praca ich przekraczała normy czasu pracy, za które nie otrzymywali wynagrodzenia jak za nadgodziny. Nagroda z zysku była naliczana dla nich od podstawy, do której nie wchodziła znaczna część składników ich wynagrodzenia. Mieli również utrudniony dostęp do świadczeń socjalnych. Nie docierały również do nich bieżące informacje, a jeśli już nawet docierały to z dużym opóźnieniem, po czasie.
Aby przeciwstawić się niekorzystnym warunkom zatrudnienia pracowników zmianowych powstał wśród pracowników drugiej brygady EC 4 pomysł, aby zawiązać swój związek zawodowy. I tak w miesiącu wrześniu 1991 roku, kol. Andrzej Robaszek przygotował listy zgłoszeniowe, na które mogli zapisywać się pracownicy zmianowi chętni do wstąpienia, do nowego związku zawodowego. Odzew był bardzo powszechny, tylko z EC 4 zapisało się przeszło 180 osób. Sygnalizowało to, powstanie dużego związku zawodowego, który już na początku ze względu na odpowiednią liczebność mógł korzystać ze wszystkich praw związkowych, łącznie z prawem do oddelegowania swoich przedstawicieli.
W następnej kolejności w dniu 28 września 1991 roku w pomieszczeniu nastawni trzeciego bloku EC 4 zawiązał się komitet założycielski w składzie: Jarosław Górnik, Andrzej Robaszek, Krzysztof Fijołek, Kazimierz Nijak, Bohdan Deka, Dariusz Bruździak, Włodzimierz Pilarski, Krzysztof Klepacz, Grzegorz Jugadt, Wiesław Tyrlik. Dodatkowo na przewodniczącego Komitetu Założycielskiego wybrano Kol. Górnika Jarosława, na zastępców przewodniczącego Kol. Kazimierza Nijaka i Kol. Krzysztofa Fijołka.
Po zarejestrowaniu Związku w dniu 31 grudnia 1991 roku, w dniu 19 marca 1992 roku odbyło się pierwsze Walne Zebranie Delegatów, już z przedstawicielami z EC 3, na którym wybrano pierwszego przewodniczącego Związku Kol. Andrzeja Robaszka. Kontrkandydatem wybranego przewodniczącego w wyborach był Kol. Sławomir Karpiński. Z upływem czasu związek rozrastał się skupiając pracowników z EC 2, EC 1, ZSC, oraz pracowników służby ochrony, osiągając w swoim szczytowym okresie prawie 800 członków.
W początkowym okresie działalności Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego Zespołu Elektrociepłowni w Łodzi S.A. mimo wielu przeciwności, ale również za aprobatą pozostałych związków zawodowych działających w naszej firmie i Zarządu ZEC-S.A., udało się załatwić wiele znaczących osiągnięć. Między innymi w 1993 roku pracownicy ruchu ciągłego otrzymali dodatkowo 7 lub 8 dni dodatkowo wolnych płatnych jak za urlop, jako wyrównanie czasu pracy (jako nieliczni w energetyce). Należy pamiętać, że od 1981 roku średniotygodniowa norma czasu dla wszystkich pracowników wynosiła 42 godziny, a po zastosowaniu zapisów Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego 40 godzin pracy. W konsekwencji Zarząd ZEC-S.A. zaproponował wprowadzenie od 1994 roku organizację pracy w systemie pięciu brygad z dopracowaniem czasu pracy (chyba pierwsza pięciobrygadówka w energetyce). Pracownicy ruchowi otrzymali prawo wyboru grafiku, który jest stosowany do dnia obecnego. Z niewielkim opóźnieniem zostały opracowane zasady układania pracy w grafiku pięciu brygad. Jeszcze później zrównano wysokość dodatku za pracę w sobotę, niedzielę i święto, jako 120 % osobistej stawki wynagradzania. Pozwoliło to, w znacznej część wyrównać stratę wynagrodzenia przy przejściu z czterech na pięciobrygadowy system pracy.
Korzystnym rozwiązaniem było również dla pracowników przejście z godzinowej płacy zasadniczej na miesięczną. Przeliczenie dla poszczególnych grup pracowniczych odbyło się według średniego miesięcznego czasu pracy wyliczonego z wcześniejszych rzeczywistych okresów pracy. Dla pracowników jednozmianowych stawki godzinowe przemnożono przez 178 godzin, dla ruchowców przez 185 godzin, dla pracowników ochrony przez 200 godzin. Zachowano w ten sposób dotychczasowe wynagrodzenie, kiedy średniomiesięczny czas pracy zaczął kolejno dla wszystkich wynosić 168 - 170 godzin. Dodatkowo pracownicy ochrony otrzymali wszystkie dodatki zmianowe, takie jakie posiadali pracownicy ruchu ciągłego.
Ważnym osiągnięciem było opłacenie przez ZEC-S.A. pracownikom składek na ubezpieczenie z funduszem emerytalnym w Warcie, które zostało później przekształcone w pracowniczy program emerytalny (ubezpieczenie w Warcie zafunkcjonowało jako nieliczne w energetyce i jako jedno z pierwszych).
W ramach działalności socjalnej udało się wprowadzić nowe regulacje, które zostały określone w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Działalnością została objęta większa grupa pracowników, podział środków gwarantował jednakowy dostęp, a przedstawiciele zakładowych organizacji związkowych mogli w większym zakresie kontrolować i decydować o jakości świadczonych usług. Został zagwarantowany większy odpis na ZFŚS. Regulamin ZFŚS został wpisany do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Nie bez znaczenia było wpisanie do ZUZP Regulaminu Wypłaty Nagrody z Zysku.
Związek prowadził ciągły monitoring stawek wynagrodzenia zasadniczego w poszczególnych grupach pracowniczych, w celu podjęcia odpowiednich działań przeciwko dyskryminowaniu pracowników ruchowych. Dlatego negocjacje kolejnych podwyżek były bardzo trudne. Jednak polityka małych i większych kroków zaczęła przynosić okresowe efekty, a Związek miał możliwość przetestowania chyba wszystkich sposobów na wprowadzenie sprawiedliwych zasad wynagradzania pracowników. Dopełnieniem tej działalności było utrzymanie znaczącego głosu przy zmianach organizacyjnych, etatyzacji, oraz stosowania odpowiednich kategorii zaszeregowania. Trzeba przyznać, że w początkowym okresie działalności Prezesa Strumiłły, można było łatwiej się z nim porozumieć. Szkoda tylko, że ta szansa nie została w stu procentach wykorzystana.
Początkowa popularność ZZ PRC zaowocowała znaczącym poparciem pracowników ZEC-S.A. Liczna grupa naszych członków została wybrana na ostatnią kadencję do Rady Pracowniczej ZEC, a Kol. Górnik został wybrany przewodniczącym tej Rady. Na kolejne kadencje, ale już Rady Nadzorczej ZEC-S.A., także wybierani byli nasi koledzy - Kol. Przybylski. Doszło nawet do zaskoczenia, Kol. Górnik został przewodniczącym Rady Nadzorczej. W jednosobowej spółce Skarbu Państwa było to nie do pomyślenia.
Popularności Kol. Górnika spowodowała, że jest on już drugą kadencję członkiem Zarządu firmy wybranym przez pracowników. Gdyby nie upór naszego Związku prawdopodobnie pracownicy nie mieliby prawa wyboru członka Zarządu. Działanie niektórych decydentów na zwłokę spowodowało, że jedna kadencja pracowniczego przedstawiciela w Zarządzie firmy bezpowrotnie przepadła.
Szkoda, że Związek Zawodowy Pracowników Ruchu Ciągłego Zespołu Elektrociepłowni w Łodzi S.A. nie powstał dwa lata wcześniej w 1989 roku, miałby wtedy łatwiejszy start i obecny wygląd firmy byłby inny - może lepszy ?
Wspominał Andrzej Robaszek.
